วิบากกรรมจากการผิดศีลข้อ ๓

กะเทย มีศรัทธา อยากมาบวช 

ทำอย่างไรดี ????

              เรื่องนี้มีบางท่านเขียนเข้ามาถามใน social  ว่า หากกะเทย มีศรัทธาในพระศาสนา  ทำไมสังคมบางส่วนจึงมองว่าเป็นพระตุ๊ด ....ไม่เหมาะสม  .....????      

             ก่อนอื่น  ต้องขออิงกับเรื่องกฏแห่งกรรม   ทุกอย่างในโลกนี้  ล้วนมีที่มา และมีที่ไป  การเกิดมาเป็นกะเทย ... เกย์Q...  เกย์K... ทอม... ดี้ ..เสือใบ..หรือโบท  อะไรต่าง ๆ นั้น  มีสาเหตุมาจากการผิดศีลข้อ ๓ มาในอดีต หลังจากชดใช้กรรมมาระดับหนึ่งแล้ว ก็ต้องมาเกิดเป็นบุคคลที่มีจิตใจเป็นแบบนี้ 

                ทุกคนในโลกนี้   ไม่เคยมีใครที่ไม่เคยเกิดเป็นผู้หญิง และไม่เคยมีใครที่ไม่เคยเกิดเป็นผู้ชาย  ในวัฏฏะสงสารอันยาวนาน อันหาเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลายไม่พบนั้น  ทุกคนเคยเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน   พุทธศาสนาเป็นศาสนาที่อธิบายเหตุและผลไว้อย่างชัดเจน  

             ผู้ที่ทำผิดศีลกาเมฯ  เมื่อละจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ต้องไปรับผลกรรมที่นรก  ตามวิบากกรรมของตนที่ทำไว้ 

ขอบคุณภาพจาก ...https://www.postsod.com/make-a-mistake-should-not-do-adulterer-lady-man

          เมื่อวิบากกรรมเบาบาง จากนรก  ก็มาเป็นเปรต  อสุรกาย  ต่อจากเปรต อสุรกาย ก็มาต่อด้วยการเป็นสัตว์เดรัจฉาน เริ่มต้นจากสัตว์ชั้นต่ำ ดังนี้คือ...

  

        - มาเกิดเป็นหนอนในส้วม เพราะชอบของคาว ของสกปรก  - มาเกิดเป็นสุนัข เพราะชอบสำส่อน  - มาเกิดเป็นลิง เพราะชอบหลอกลวงเขา  - มาเกิดเป็นลา เพราะทำให้คู่ครองของตนต้องแบกหน้า ด้วยความละอาย  - มาเกิดเป็นวัว คาราบาว เพราะไปสวมเขา ลอบเป็นชู้กับภรรยาชาวบ้าน

         เมื่อวิบากกรรมเบาบางจากสัตว์เดรัจฉาน ก็มาเกิดเป็นมนุษย์จำพวกเพศไม่บริสุทธิ์ เช่น กะเทย ... เกย์Q... เกย์K... ทอม... ดี้ ..เสือใบ..หรือโบท เป็นต้น

        เมื่อวิบากกรรมเบาบางลง ก็จะมาเกิดเป็นโสเภณี เพราะวิบากกรรมผิดศีลกาเมฯ ในชาติที่เป็นผู้ชายมาส่งผล และวิบากกรรมยังรุนแรงอยู่

  

        เมื่อวิบากกรรมเบาบางลง ก็จะมาเกิดเป็นหญิงที่มีครอบครัว แต่จะได้สามีเจ้าชู้ เหมือนกับตนเอง สมัยที่เกิดเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ถ้ามีกรรมกาเมฯ รวมกับกรรมปาณาติบาต ก็จะทำให้เป็นโรคมะเร็ง มดลูก หรือมะเร็งเต้านม จนเสียชีวิต เป็นต้น

      เมื่อวิบากกรรมเบาบางลง ก็จะมาเกิดเป็นผู้หญิงธรรมดาที่มีครอบครัว   เมื่อวิบากกรรมเบาบางลง ก็จะมาเกิดเป็นหญิงธรรมดาที่ไม่มีครอบครัว  เมื่อใกล้จะหมดกรรม ก็จะมาเกิดเป็นหญิงธรรมดา ที่ตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์  

       แต่ถ้าบางคนสั่งสมบุญมามาก  บุญนั้นก็จะไปตัดตอนวิบากกรรม  การส่งผลของกรรมนั้น จะไม่เรียงตามลำดับ   

      แต่ในระหว่างนี้ ถ้าเผลอไปผิดศีลกาเมฯ อีก ก็ต้องวกกลับไปเข้าวงจรเดิมอีก ไม่รู้จักจบสิ้น ทุกข์ทรมานอีกยาวนาน  ในทางตรงกันข้าม  ถ้าหมดจากกรรม ก็จะเกิดมาเป็นผู้ชายดี ๆ  ...เจอภรรยาดี ๆ ...แล้วก็อยากบวช  ตามลำดับ 

          เพราะฉะนั้น  ถ้าจะถามว่ากะเทย มีศรัทธาอยากมาบวช  ควรทำอย่างไร...???

  

          ในความเห็นส่วนตัว  การเกิดมาเป็นกะเทยนั้น  เป็นผลจากวิบากกรรมในการผิดศีลข้อ ๓ โดยภาวะจิตใจของเขาถูกบีบคั้นให้

หมกมุ่นในเรื่องเพศ  เรื่องกาม  มากกว่าคนปกติทั่วไป   การมาบวชรวมอยู่กับพระภิกษุนั้น ไม่สมควรอย่างยิ่ง  เพราะอาจจะเป็นภัยกับพรหมจรรย์ของพระอื่น ๆได้ เพราะพระสงฆ์ที่ตั้งใจบวช แล้วปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เพื่อความสะอาด  บริสุทธิ์  และฝึกฝนอบรมตนเอง ก็มีอยู่มาก อาจจะกระทบหมู่ใหญ่ 

               เพราะฉะนั้น กะเทยที่มีจิตศรัทธาอยากบวชนั้น  ขั้นแรกอยาก  ให้มาทำจิตใจให้เข้มแข็ง โดยการหมั่นทำทาน  รักษาศีล ๕ , ๘  และเจริญภาวนา  ตามโอกาสไปก่อน  เมื่อใจเรานิ่ง  สงบดีขึ้นแล้ว  แล้วค่อยพิจารณาเรื่องการบวชต่อไป   หากทำได้อย่างนี้  ถือว่าเป็นกุศลใหญ่  ที่จะได้ช่วยกันรักษาพระศาสนาให้มีความเจริญรุ่งเรืองสืบต่อไป 

               พระสงฆ์ เป็นบุคคลากรของพระพุทธศาสนา  ที่จะรักษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้  จะต้องคัดคุณภาพมาอย่างดี  เพื่อจะได้เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธา  และเป็นผู้นำศีลธรรม และผู้นำจิต วิญญาณให้กับบุคคลโดยทั่วไปได้  

               

           โดยสรุป... การบวชเป็นสิ่งดี  เป็นสิ่งที่ควรสนับสนุน    แต่เมื่อมาบวชในพระพุทธศาสนาแล้ว  ก็ควรคำนึงถึงความเจริญ และความเสื่อมของพระพุทธศาสนา  คือต้องปฏิบัติตามเสขียวัตร กิริยามารยาทสงบเสงี่ยม  งดงาม อยู่ในพระวินัย  ตั้งใจลดละกิเลส  มุ่งศึกษาพระธรรม ฝึกฝนอบรมตนตั้งปริยัติ  ปฏิบัติ  ปฏิเวธ  อย่างนี้ จึงควรมาบวช

              ขออนุโมทนาบุญ ในกุศลจิตที่มีความปรารถนาดีกับเพื่อนมนุษย์ทุก ๆ คน มีความรักและความจริงใจ  ปรารถนาอยากให้ทุกคนได้บวช  เป็นการช่วยกันดำรงพระพุทธศาสนาให้มีแต่ความเจริญรุ่งเรืองสืบต่อไป   

          พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๖๔   หน้าที่ ๒๑๙,๒๒๐

          พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๔  หน้าที่ ๑๖๔